Aan/Uit

Wat mij opvalt sinds mijn aankomst hier in Ubud (Bali) is het aantal mensen dat uit staat. Zij staan uit, en hun laptop, I-phone of I-pad staan aan. Waar vroeger het dagboek of roman als reisgezel diende, is dat nu volledig vervangen voor een digitale variant. Op oudjaarsavond zaten wij in een vrij hip restaurant, en naast ons zat een gezin met twee jonge kinderen, waarbij de laptop stelselmatig werd doorgegeven. Moeder zat te mailen, puberzoon te faceboeken. Overal is wifi doorgedrongen, en soms loop ik langs een cafeetje en zie voornamelijk het apple logo. Wat ik van mijn boeiende verblijf in Bombay jaren geleden onder andere heb meegenomen, is het drinken van koffie. Punt. Enkel en alleen dat en mijn omgeving als een film aan mij voorbij te laten gaan. Toeschouwer zijn van wat er is en zich laat zien, terwijl ik van mijn koffie geniet. Op zo’n moment sta ik aan en ben ik bewust van wat er in mij en om mij heen gebeurt. Dat is vaak best veel, en zeker in die prachtige landen in Azië. We zitten in een fase waarin er steeds meer digitale afleiding is, altijd en overal. Ook in Ubud. Zoals een nederlandse vrouw ons hier vertelde, dat als zij in de ochtend in haar guesthouse aan de ontbijttafel plaatsneemt, iedereen in zijn of haar scherm zit weggedoken. Goedemorgen. Mijn ambitie is om zoveel mogelijk aan te staan in het leven, hier of thuis, dat maakt niet uit. Ik sta graag aan en zeker als ik een kop koffie drink.