Dag dokter, ik heb een probleem met hoofdrekenen

Dag dokter. Dag mevrouw, wat kan ik voor je betekenen? Ik heb een probleem met hoofdrekenen. Dat is vervelend, wat is het probleem precies? Het lukt me niet. Cijfers zijn gewoon niet zo mijn ding. Zeg maar gerust helemaal niet. Als ik moet rekenen, gebruik ik nog steeds mijn vingers. Tja, ik kan begrijpen dat dit lastig is. Ik heb daar helaas geen pil tegen. Is er verder nog iets? Nou, nu je het vraagt, er is zeker nog meer.

Ik kan me niets meer herinneren van mijn biologie, scheikunde en economie lessen. Ook wiskunde A heb ik sinds ik van school ben niet meer gebruikt. Er was iets met cosinus en tangens, verder zou ik het niet weten. Frans en Duits gebruik ik zelden, Engels daarentegen heel vaak. De lessen hebben echter niet zozeer bijgedragen aan het feit dat ik vloeiend Engels spreek, dat is de ervaring die ik na school heb opgedaan.

Nederlandse les vond ik leuk en belangrijk. Dat kwam vooral door de lerares, zij heette Thea van Doorn. Zij was anders dan anderen. De geschiedenislessen waren zeker de moeite waard, ik haalde vrijwel altijd tienen. Dat had er meer mee te maken, dat als ik iets lees, ik het goed kan onthouden. Ik vraag me wel af wat ik met al die kennis die in de verleden tijd ligt moet in mijn dagelijkse leven nu. Het is zeker belangrijk dat we weten waar we vandaan komen, maar daar gingen de geschiedenislessen nooit over.

Weet je wat het is, dokter, mijn lichaam heeft niet zoveel met het verleden, want die kan alleen maar in dit moment leven. Dus het is fijn om al die kennis paraat te hebben over de middeleeuwen, de tweede wereldoorlog en al die mensen die een belangrijke rol hebben gespeeld in de geschiedenis. Maar waarom heb ik nooit geleerd over wie Jezus werkelijk was en wat zijn boodschap was? Of hoe het in hemelsnaam mogelijk is geweest dat er een tweede wereldoorlog heeft plaatsgevonden, nadat we alle verschrikkingen van de eerste hadden gehad? De waarom vraag is nooit gesteld tijdens de geschiedenisles, laat staan wat we ervan konden leren. En de personen die écht veranderingen brachten? Die kwamen niet aan bod in mijn geschiedenisboeken.

Latijn heb ik gelukkig maar één jaar gehad, dokter, ik haalde alleen maar enen. Ik wist toen al: dit ga ik nooit of te nimmer gebruiken. Er werd mij gezegd dat het goed was voor je algemene ontwikkeling, maar die heb ik nooit begrepen. Verder nog iets mevrouw? Zeker. Waarom hebben zoveel mensen last van het leven dokter, terwijl ze gemiddeld vijftien jaar op school hebben gezeten? We zitten al die jaren op school, doen vaak ook nog een studie erna, zijn dag in dag uit aan het leren, zitten urenlang op een stoel en nemen kennis tot ons, onthouden dingen, stampen rijtjes erin, lezen boeken, maken toetsen, halen hoge of lage cijfers en nemen rapporten mee naar huis waarin staat wat we wel en wat we niet goed kunnen. Maar hoe komt het dat er pubers zijn die joints roken, zelfmoordgedachtes hebben of van school afgaan en zich nooit ontmoet hebben gevoeld?

Dokter, hoe komt het dat er zoveel mensen ziek zijn en problemen hebben, waardoor jij en je collega’s overspannen raken? Kan je mij uitleggen waarom er zoveel mensen moe zijn, slaapproblemen hebben, overgewicht hebben, niet blij zijn met zichzelf, relatieproblemen hebben, dingen eten die niet goed voor ze zijn, het gevoel hebben dat ze iets missen, dat ze er niet toe doen, dat ze zich niet goed genoeg voelen, dat ze niet weten wat hun kwaliteiten zijn, dat ze zich verdoven met alcohol en drugs, dat ze niet luisteren naar wat hun lichaam nodig heeft, dat ze schelden, vloeken, anderen pijn doen, geweld gebruiken, hun dierbaren misbruiken en dat ze totaal vergeten zijn waar ze vandaan komen, wie ze zijn en wat ze hier te brengen hebben?

Zou het kunnen dokter, dat we van jongs af aan weliswaar nuttige kennis opdoen en vaardigheden leren, maar dat we niet leren hoe het leven te leven met een energetische verantwoordelijkheid en integriteit, in verbinding met ons lichaam en met de wijsheid die we allemaal in ons hebben? Wat er nu en al heel lang gebeurt dokter, is dat kinderen en jongvolwassenen van school en/of universiteit afkomen die dusdanig verwijderd zijn van wie ze werkelijk zijn, dat ze de rest van hun leven afleiding, verslavingen, erkenning en verdovingen nodig hebben, heel hard hun best doen om er ‘iets’ van te maken en dus het leven niet leven, maar overleven.

Dokter, dat kan toch niet het doel van het leven zijn? Nee, laat ik het anders zeggen. Dat ís niet het doel van het leven.