Een zesde zintuig hebben, dat is toch iets voor ‘speciale’ mensen? Er was zelfs een programma op tv, waarbij mensen met zo’n zintuig gevolgd werden met een camera, waarbij ze onopgeloste zaken van de politie moesten oplossen. Ook zijn er mensen die zichzelf ‘hoogsensitief’ noemen, om daarmee aan te geven dat ze net wat meer sensitief zijn dan anderen. Zijn er dan ook laagsensitieve mensen? Beide dragen iets bijzonders in zich, terwijl voor mij iedereen heldervoelend is. Bijzonder? Eigenlijk niet, want het is onze essentie, onze natuur, om alles continu te voelen. Nee hoor, zeggen mensen dan tegen mij, ik voel geen energie of ik ben niet sensitief. Jawel, zeg ik dan, dat ben je wel, je voelt alles, maar je kiest ervoor om niet alles te voelen. Dat doe ik zelf trouwens ook, dagelijks. Vorig weekend tijdens een workshop Verkering met Jezelf voor jongeren vroeg ik aan alle deelnemers, nadat ze waren gaan zitten, om weer op te staan. Ik wil jullie vragen om weer naar buiten te lopen en opnieuw het lokaal in te lopen, maar dit keer zonder te praten. Kijk of je bij jezelf kan zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Nadat iedereen opnieuw was gaan zitten, voelde het lokaal anders, en ik was niet de enige die dit voelde. We hadden geen stoelendans gedaan, we hadden het licht niet uitgedaan, we hadden geen slingers opgehangen en we hadden ook niet een muziekje aangezet. We hadden niets speciaals gedaan en toch voelde het lokaal anders. Waarom? Omdat iedereen met meer aanwezigheid in het moment en in contact met zichzelf op zijn of haar stoel was gaan zitten. Kleine oefening, groots effect. Ook ik voel alles helder, net als iedereen, maar vaak wil ik dit niet. Dus dan maak ik keuzes, waardoor ik niet hoef te voelen, wat er in en om mij heen gebeurt. Ik ga dan bijvoorbeeld iets snacken, schiet in mijn hoofd en ga nadenken, of ik trek de bekende Berlijnse muur om mij heen. Het lijkt wel alsof onze hele maatschappij is ingericht om niet te hoeven voelen. Ik weet namelijk precies in elk moment wat waar is en wat niet waar is, wat ik nodig heb en wat niet, of iemand de waarheid spreekt of niet, of iemand boos of verdrietig is of niet (ook al lacht hij/zij uitbundig), of iemand integer is of niet (maar wel heel vriendelijk doet), en ga zo maar door. We weten allemaal precies hoe het met onze eigen innerlijke wereld en de wereld om ons heen gaat. We weten alles, maar staan onszelf niet toe om alles te weten. Zo weten we precies of en wanneer we iemand moeten bellen, hoe het met iemand gaat die dichtbij of ver weg woont, of de keuze die we maken klopt of niet klopt, wat er in elk moment nodig is, op welke plek we moeten zijn en wat we in elk moment moeten zeggen. We weten alles, maar we leven niet alles. We zijn het afgeleerd en ervan afgeleid. Ik ben mijn eigen zaklamp, mijn eigen kompas en mijn eigen wereldkaart. Heldervoelend zijn is geen gave, het is wie we zijn. De vraag is: sta ik mezelf toe om alles te voelen?
