Meerdere keren ben ik naar India gegaan om mezelf te zoeken, dit keer ging ik om vrienden op te zoeken. Een wezenlijk verschil. Ik heb mezelf trouwens nooit gevonden in India, maar ben eerder verder verwijderd geraakt van mezelf (en wat ik hier te doen heb). Ook mediteren met 3.5 miljoen mensen kon de leegte waarmee ik toen niet wist hoe ik daarmee moest omgaan niet vullen. Zo proberen we allemaal dingen uit, buiten onszelf, in mijn geval een ver, extreem en mooi land als India, om er uiteindelijk achter te komen dat we al het moois al in huis hebben.
Het is heerlijk met vakantie gaan als je niet zoveel wilt en moet. Als je iets wilt van een land en je koffer voornamelijk gevuld is met torenhoge verwachtingen, is het lastig tot rust komen. Het gevoel dat mijn aanwezigheid deze twee weken al meer dan genoeg was en ik er gewoon mocht zijn, gaf mij een diepe ontspanning. Waar ik vroeger het idee had dat ik veel moest zien, honderden foto’s moest produceren en bij thuiskomst vooral veel verhalen moest kunnen vertellen over wat ik allemaal wel niet gedaan had, ligt ver achter me. Vakantie is in wezen niet meer dan het verplaatsen van je lichaam. De rest wordt veelal door onze eigen gedachtes en overtuigingen ingevuld.
Mijn twee weken India heeft me echter enorm veel gebracht, zonder dat ik hierom gevraagd heb. Hoe minder ik vraag en verwacht, hoe meer er naar me toe komt, lijkt wel. Zo mocht ik ervaren en leren dat ook als ik niets doe (lees werk of andere projecten doe) ik van waarde ben. Ook als ik bij het zwembad lig, ben ik nuttig. Er zit een diep patroon in mij dat ik bezig moet zijn en ‘goeie’ dingen moet doen, om van nut te zijn. Niets is minder waar. Ik maak hiermee werk en projecten belangrijker dan de dagelijkse activiteiten. Ik had mijn laptop wel mee en heb waar nodig wat werk gedaan. Het is namelijk ook niet zo dat je een workaholic bent als je tijdens je vakantie werkt. Ik vind mijn werk leuk, punt.
Ik had drie boeken mee en heb één boek in het vliegtuig terug uitgelezen. Ook daar heb ik me bij neergelegd, dat ik simpelweg geen boekenwurm ben. Ik klets liever met mensen dan dat ik een boek lees. Maar dat niet alleen. Soms vind ik het gewoon fijn om echt even niets te doen en gewoon voor me uit te kijken en te observeren wat er om mij heen gebeurt. Een beetje alsof je in de bioscoop zit, maar dan real life.
Ook weet ik nu waar vakantie voor mij omgaat. Het is geen vlucht van mijn dagelijkse leven thuis of om bij te komen omdat ik dusdanig gestrest wegging, maar om de relatie met mijzelf en anderen te verdiepen. Ik kan nog zoveel moois zien in India, het contact met anderen en twee weken lang met een gezin optrekken, was voor mij het grootste cadeau. De prachtige uitzichten in Kerala kan ik pas zien en van genieten, als ik weet dat ik zelf net zo mooi ben. Daarbij is vakantie een geweldig moment om even afstand te nemen en jezelf de ruimte te geven voor nieuwe inzichten, creativiteit en om los te laten wat niet meer bij je past.
India is bij uitstek een land dat mij vraagt om zo min mogelijk te plannen. Het is een land dat geen rekening houdt met mijn tijdschema en wensen om op een bepaald tijdstip bijvoorbeeld een boot te halen. Het is een land dat mij reflecteert dat het niet om het eindresultaat of überhaupt om tijd gaat, maar om al die momenten in de dag. Het is een land van extremen, extremen die ook in mij zitten en die ik mag omarmen. Het is een land dat mij vraagt om mild, geduldig en begripvol te zijn, maar ook een land dat mij vraagt om firm te zijn en duidelijk aan te geven wat ik nodig heb. Het nodigt mij uit om nog meer te observeren en niet alleen te kijken met mijn ogen, maar met alles wie ik ben.
Sinds ik terug ben, is mij al meerdere keren gevraagd: “zal wel even wennen zijn om terug te zijn” of “je moet vast nog landen?” Nee, eigenlijk niet. Ik ben samen met het vliegtuig geland. Net zoveel zin als ik had om naar India te gaan, net zoveel zin had ik om weer terug te gaan. Het eerste wat ik altijd doe als ik terugkom, is iets opruimen en weggooien. Hiermee zeg ik “nee” tegen het oude en “ja” tegen het nieuwe. En dan dient zich het volgende weer aan, ‘the what is next‘.
