Ze is op grote reis, zo’n reis van enkele maanden, of langer, na je studie. Een enkele reis, om uiteraard wel terug te komen. Ik ken zo’n reis, want die heb ik ook lang geleden gemaakt. Een reis naar buiten, ver weg, weg van alles en iedereen, om te ontdekken, te zien, te ontmoeten en, in mijn geval, weg te rennen, even geen zin in verantwoordelijkheid.
Ik spreek na een week een WhatsApp berichtje in, zomaar, om te vragen hoe het gaat, want het is ook best spannend, zeker zo’n eerste week. Dat was er niet, toen ik op reis ging, WhatsApp. Toen was af en toe een mail sturen mijn contact met thuis, in een duur druk internetcafé, en héél soms bellen. Dat was nóg duurder.
Ze is heel blij met mijn berichtje, het doet haar goed. Het is behoorlijk wennen, in zo’n ver vreemd land. Dat begrijp ik als geen ander. Er komt van alles omhoog. Dat reizen alleen maar geweldig en leuk zou zijn zoals vriendinnen hadden gezegd, dat is niet zo. En al die mooie foto’s op Instagram van mensen die reizen, die zijn heel bedrieglijk. Treffende observaties van haar.
Dat was wel een pluspunt toen ik op reis was. Al dat moois wat ik zag, mocht ik met mezelf delen, of een ander, in het moment. Geen telefoon waar ik naar greep, maar werkelijk zien wat er om je heen gebeurt. Het had iets intiems, alhoewel ik meestal alweer bezig was met het volgende. Ik had mijn onrust meegenomen. Lonely Planet, waar ga ik nu naar toe?
Geef jezelf de tijd spreek ik in, je bent net een week weg. Blijf wat langer op één plek. Het leven gaat niet om leuk, maar om waarheid, liefde, eerlijk naar jezelf kijken, en dat je loskomt van de creatie waarin we leven. Het gaat om purpose, zorg dat je die ook daar hebt en voelt. Het gaat niet om hoe lang je op reis bent en hoeveel plekken je straks hebt gezien, maar in welke kwaliteit je nu leeft en straks weer thuiskomt en of je verdiept hebt, met jezelf. Dat is waar het om gaat. Je kan alle tempels van de wereld gezien hebben en alle bergen hebben beklommen, maar het gaat erom hoeveel liefde we hebben geleefd en met hoeveel waarheid. Dat neem je straks mee in je kist, naar je volgende leven. Zorg goed voor jezelf, en zorg dat je het fijn hebt in je hostel, in je kamer. Pak altijd al je spullen uit, maak het je thuis. Al die zonsondergangen op Instagram en geweldige foto’s van hoe leuk we het wel niet hebben, het is allemaal illusie, het is nog steeds dáár, buiten.
Het grootste cadeau wat je jezelf kan geven als je op reis gaat daarbuiten, is de reis naar binnen. Maar ook als je niet op reis gaat. Dat wist ik toen niet, maar nu wel. Zo leren we, elke dag weer. Ik heb veel gezien, veel gedaan en veel mensen leren kennen tijdens die reis, en als er Instagram was geweest, had die vol gestaan met de hoogste bergen, de leukste foto’s en de mooiste zonsondergangen. Maar die foto’s blijven leeg, als ik mezelf niet heb ontmoet en niet weet wie ik ben.
