Onlangs was ik in de sauna en viel het mij op dat er vrijwel niemand meer schaamhaar heeft. Niemand. Nu kom ik wel vaker in de sauna en was me dit eerder ook al opgevallen, maar dit keer viel het me extra op. Misschien kwam dit wel doordat ik vrouwen die mijn moeder zouden kunnen zijn, volledig geschoren en wel naast mij zag liggen. Zijn we ons massaal aan het schamen voor ons schaamhaar of is er iets anders aan de hand?
Deze week sprak ik een vriendin van mij die al jaren met jonge meiden werkt over het accepteren van hun lichaam en de impact die de media heeft op, in dit geval, jonge meiden. In Spanje het is bijvoorbeeld heel normaal dat jonge vrouwen een schaamlip correctie ondergaan, zo vertelde ze mij. En zo kwam ons gesprek uit op schaamhaar. Een gynaecoloog had haar verteld dat ze het aantal gevallen van vaginale infecties heeft zien toenemen, sinds we massaal voor kaal gaan. Zij vertelde dat er een reden is dat we down under behaard zijn, met andere woorden, dat dit een natuurlijke bescherming geeft aan dit toch wel kwetsbare gebied. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat je het niet kan scheren.
Dit kinkt voor mij eigenlijk best logisch, net zoals dat we oorsmeer hebben (ook al is dat soms best ranzig en lukt het mij niet om de verleiding van wattenstokjes te weerstaan) om de binnenkant van onze oren te beschermen. Het klinkt voor mij logisch omdat ik een diep vertrouwen heb in mijn lichaam en dat het weet wat het doet. Elke dag weer, in elk moment, vinden er grote en kleine processen in mijn lichaam en organen plaats, waar ik zelf geen invloed op heb. Fascinerend.
Brengt mij terug bij de vraag: hoe komt het dat we massaal mee doen aan een zogenaamd schoonheidsideaal? Denken we en voelen we nog wel voor onszelf na in wat klopt en wat waar voelt, of volgen we lijdzaam de groep? Dit geldt uiteraard niet alleen voor schaamhaar, maar voor zoveel ontwikkelingen die we als ‘normaal’ zijn gaan zien, maar dit in feite niet zijn.
Een vraag die we onszelf veel vaker zouden mogen stellen, is deze: hoe denkt mijn lichaam hierover? Vindt mijn lichaam dit ook normaal? Het leuke is, je krijgt altijd een eerlijk antwoord, 24 uur per dag, 7 dagen in de week (ook in de weekenden). Ons lichaam is wars van trends, is niet modegevoelig, wil nergens bij horen, heeft geen hang naar erkenning, probeert nooit iets te zijn wat het niet is en draagt een ongelimiteerde wijsheid in zich waar ons hoofd nog een puntje aan kan zuigen. Er wordt zo veel gesproken over empowerment de laatste tijd. Weet je wat voor mij pas echt empowering is? Naar mijn lichaam luisteren en eren wat het mij vertelt.
Mijn lichaam is blij met, het steeds minder wordende, schaamhaar. De enkele x dat ik het weghaalde, volgende dag: heftig jeukende uitslag. Ik luister naar mijzelf ipv naar trends te kijken en als mak mens het te volgen. Maar wie dit wel wil doen —–prima. Gelukkig kunnen we kiezen.
in de turkse cultuur is het wordt lichaamshaar als onrein gezien.En eris ook wel watvoor te zeggen.Bijna geen huishouden in nederland heeft een bidet
Leuk artikel en nee, schaamhaar zit er niet voor niets. Al behoor ik wss tot de minderheid die dat vind
Ik heb vaak moeite met opmerkingen die iemand maakt over anderen nav bepaalde gedragingen (dus hier het ontharen van de pubis) en daar dan vaak zijn eigen ideeen erbij zet als antwoord op zijn/haar eigen vraag. U heeft het over schamen… Dat is uw interpretative…. Leven en laten leven is mijn devies. Zolang de ander met zijn/haar gedrag zichzelf en een ander niet kwetst of anderzins negatief benaderd laat haar/hem lekker zijn gang gaan. Waarom daar mee bezig zijn? Als we uw vraag/stemming helemaal doortrekken waarom gaan we naar de kapper om onze haren te verven en te knippen? Waarom maken we ons op en trekken we leuke kleren aan? Waarom ….?
We halen de haren ook onder onze armen weg…. Dus waarom geen discussie daarover? Maar nu het de pubis is waar de haren weggehaald worden is het een hot item…
Ik woon in Frankrijk en daar is het heel gewoon en normaal om de pubis kaal of igv heel goed getrimd te houden. Alles uw een kwestie van intentie en context en generaliseren van onze eigen interpretaties (soms uit frustraties) staat voor mij alle vrijheid in de weg.
In mijn visie de juiste vraag zou zijn:”wat is uw reden / waar komt het vandaan dat het scheren van het “schaamhaar” u zo raakt ?”
Bonne journée
Krisha
🙂
Ik ben niet bepaald een jonge meid.. naar hoe minder haar hoe beter.. veel schoner!! Ook voor de oksksels.. sommigen stinken omdat ze het harige gebied niet goed wassen!!!!
Hallo,
ik scheer mijn schaamstreek niet, ook nooit gedaan omdat ik ook denk dat het er niet voor niets zit! Wel knip ik het af en toe een klein beetje bij, zeker nadat ik in de menopauze terecht gekomen ben (68 jaar). Ik raakte veel van mijn haar op mijn onderbuik kwijt en daar bleven wat verdwaalde haren over. Dus wel om esthetische redenen, maar helemaal kaal scheren is niet mijn ding en zal het nooit worden. Ik denk dat men toch erg gevoelig is voor wat de “groep”vindt/doet.
Trouwens ook mijn okselhaar wat er nog zit (zijn er ook niet heel veel meer) blijft gewoon intact!
Ik doe niet mee aan kale schaamheuvel trent.
Vooral omdat ik de ingegroeide haren en sneetjes die ontsteken. Wel knip ik mijn schaamhaar zodat het er netjes uit ziet geen gekke uitstekende plukken. Maar dat doe ik al 50 jaar.
Zolang ik niet hoef te zwemmen laat ik het lekker zitten. Al die stoppeltjes en bultjes die ik van scheren krijg zijn ook niet mooi. En mijn man vind het ook niet erg!
Goed geschreven! Herkenbaar en helemaal mee eens
Inderdaad luisteren naar je lichaam. Had net mijn benen geschoren omdat ik dat heel fijn vind. Maar inderdaad toen ik me laats liet waxen 56 jaar jong, vroeg ik aan de damen die mij behandelde of er meerdere dames van mijn leeftijd komen. Ze wist te vertellen dat ze ook oudere dames waxt zelf rond de 70. Trouwens de naam schaamlippen slaat ook nergens op, in het Zweeds heten het verlegen lippen en dat vind ik geweldig!?
Dank voor je opmerking, leuk. Het is niet dat het mij raakt, maar ik schrijf graag over zaken die als ‘normaal’ worden gezien waarbij ik echter mijn vraagteken zet. Ik stel graag vragen, daar zit verder geen oordeel in, maar ik ben wel kritisch. Ik zie generaties van jonge meiden opgroeien die klakkeloos dingen overnemen van media en andere zogenaamde rolmodellen waar ik mij zorgen om maak. Ik zeg nergens dat vrouwen hun schaamhaar niet moeten of mogen scheren, maar stel wel aan de kaak dat we vaak dingen doen omdat anderen dit doen, zonder bij onszelf na te gaan: waarom doe ik dit eigenlijk? Ook al zou ik in Frankrijk wonen, waar het blijkbaar normaal is om kaal te zijn, dan nog vind ik dat geen reden om dat ook te doen. Iedereen moet vooral doen wat hij of zij wil, het is alleen wel goed om af en toe stil te staan en jezelf de vraag stellen: waarom doe ik dit eigenlijk? Komt dit vanuit mezelf of van buitenaf? Liefs Mariette