We zwemmen in liters en liters urine, 75 om precies te zijn. Ik zit in de metro naar werk en lees de Metro. Nu zwem ik niet vaak in openbare zwembaden, maar het idee dat er zoveel urine in zit, heeft toch iets onfris. Het verbaast me overigens niets, maar het is tegelijkertijd ook nieuws wat je liever niet wilt weten. Gevalletje wat niet weet wat niet deert, alleen klopt die niet, want het deert wel degelijk. Alles wat we niet weten of niet willen weten, heeft wel degelijk een impact. Ik heb vroeger ook als kind in menig zwembad geplast, en heb die neiging nog steeds, ook al doe ik het nu niet meer. Mijn blaas reageert nogal impulsief, zodra ik in contact kom met water. Toen ik het bericht las, moest ik meteen aan Einstein denken, en zijn wijze bijdrage aan deze wereld dat alles energie is. Als iemand in het zwembad plast, heeft het gehele bad hier last van, ook al sta je niet naast de persoon die plast. Maar dit geldt niet alleen voor urine. Elke beweging, emotie, intentie, handeling, gedachte en keuze is voelbaar in het water. Als iemand een bommetje maakt, heb jij daar last van. Water is energie, en door het ripple effect kaatst alles terug. Niet alleen naar de zender, maar ook naar alle omstanders. Stel dat we ons allemaal continu in een zwembad bevinden, zonder water en duikplanken. Wat laten we dan dagelijks voor energetische urine achter? Best een interessante vraag, die we onszelf wellicht niet vaak stellen, maar wat wel zou mogen. Neem bijvoorbeeld je werk. Stel dat je werkplek een zwembad is, hoe is dat dan? Je collega kan niet letterlijk een bommetje maken, maar wat als hij (of zij) boos een telefoongesprek voert? Of hoe is het als je collega veelvuldig vloekt, met harde stappen door het kantoor loopt, met veel lawaai deuren opent en dicht doet, zijn stem verheft, manipuleert, hardhandig omgaat met de printer, uit zijn humeur is, ergens emotioneel over is maar doet alsof alles goed gaat, jaloers op je is maar dit niet uitspreekt, of zich niet gezien en gewaardeerd voelt en hier een behoorlijke frustratie over heeft? Zomaar wat voorbeelden van ‘stille bommetjes’, die dagelijks voorkomen op het werk. Je krijgt als collega geen water in je neus, maar de impact is hetzelfde. Elke beweging die we maken, in het zwembad en daarbuiten, heeft een rimpeling. Onze impact is zoveel groter dan we denken en draagt een net zo grote verantwoordelijkheid met zich mee. Tuurlijk, als we moeten plassen, gaan we naar de wc. Maar energetisch laten we met z’n allen behoorlijk wat plasjes achter. Véél meer dan die 75 liter.
