Gewoontes vind ik een boeiend iets. Elke dag doen we dingen omdat we het zo gewend zijn. Als je dan een maand op reis bent, worden een aantal van de gewoontes van thuis vervangen voor de gewoontes van de vakantie. Zo eet ik thuis nooit oreo koekjes, op vakantie wel. Zo drink ik thuis nooit bier, op vakantie wel (tot groot genoegen van James). Zo eet ik thuis nooit oreo koekjes mét een blikje bier erbij, sinds gisteravond wel. Dit wordt overigens geen gewoonte. Met vakantie verdiep ik mij in de misdaadromans en lees ik John Grisham, thuis nooit. En zo draag ik met vakantie nooit make-up, eet ik dagelijks eieren, kan de tv (mocht die er zijn) me gestolen worden, scooter ik omdat ik fietsen te vermoeiend vind, boek ik met het grootste gemak massages, lunch ik warm, ontferm ik me over verdwaalde (vaak zielige..) honden en katten, ga ik nog vroeger naar bed, zijn mijn teennagels steevast gekleurd, heb ik minder last van mijn geld thema door de lage prijzen, en is het gemak waarmee mede reizigers onderling contact leggen enorm. En dit laatste vind ik altijd zó inspirerend. Ik vond dit eenal een eye opener tijdens mijn reizen door Zuid Amerika en India. Op reis spreken we elkaar aan, zeggen hallo en lachen naar elkaar, geven complimenten en stellen vragen terwijl we in een cafeetje zitten, delen ervaringen met elkaar en zijn er spontane ontmoetingen waaruit soms langdurige vriendschappen geboren worden. Die openheid vind ik een van de mooiste gewoontes van reizen. Deze gewoonte neem ik nu altijd mee terug naar huis en dan is het weer mooi om te ervaren hoe leuk het is om mensen waar dan ook aan te spreken en zodoende de verbinding aan te gaan. Deze gewoonte heeft me in Amsterdam al twee dierbare vrienschappen gegeven. Het bier laat ik trouwens voor vakanties, doe mij maar rode wijn als ik weer thuis ben.
